اثر تجویز تعقیب مجدد در تحقیقات مقدماتی

صرف تجویز مجدد تعقیب، به معنای محکومیت متهم نیست، بلکه بررسی و امعان نظر مجدد با استناد به دلایل جدید را می‎طلبد.

به موجب مقررات ماده ۲۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392، «هرگاه به علت جرم نبودن عمل ارتکابی، قرار منع تعقیب صادر و به هر دلیل قطعی شود، نمی‎توان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد.

هرگاه به علت فقدان یا عدم کفایت دلیل، قرار منع تعقیب صادر و در دادسرا قطعی شود، نمی‎توان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد، مگر پس از کشف دلیل جدید که در این صورت، با نظر دادستان برای یک بار قابل تعقیب است و اگر این قرار در دادگاه قطعی شود، پس از کشف دلیل جدید به درخواست دادستان می‎توان او را برای یک بار با اجازه دادگاه صالح برای رسیدگی به اتهام، تعقیب کرد. در صورتی که دادگاه، تعقیب مجدد را تجویز کند، بازپرس مطابق مقررات رسیدگی می‎کند.»اما آنچه در این بین نباید از نظر دور بماند، این است که تجویز تعقیب مجدد چه از سوی دادستان و چه از سوی دادگاه، به معنای تبعیت بازپرس از نظر دادستان یا دادگاه نیست و برخلاف صدور قرار جلب به دادرسی از سوی دادگاه که بازپرس تکلیفی جز تفهیم اتهام جرم ندارد، در تجویز تعقیب همانند روز اول که پرونده با دلایل اثباتی مطرح می‎شود، تمامی تکالیف قانونی بر عهده بازپرس است و در قرار نهایی نیز هیچ تکلیفی به تبعیت از نظر دادستان و دادگاه ندارد و می‎تواند مانند قبل باز هم قرار منع تعقیب صادر کند. زیرا صرف تجویز مجدد تعقیب، به معنای محکومیت متهم نیست، بلکه بررسی و امعان نظر مجدد با استناد به دلایل جدید را می‎طلبد.